Το άστρο της καινοτομίας
Από την στήλη «Οι Νοστιμιές του Ζέφυρου» της ιστοσελίδας Writer’s Gang
Γράφει ο Ερμής:
«Ξέρεις Ερμή ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του κόσμου και ένας από τους βασικούς λόγους που οδηγείται στην καταστροφή του;» με ρώτησε ο Ζέφυρος και συνέχισε.
«Η ταχύτητα και η τάση του να αντιμετωπίζει καθετί δίχως αναλυτική σκέψη. Ο μιμητισμός, η επίδειξη, η προβολή, ο ανταγωνισμός και η ικανοποίηση της ματαιοδοξίας έχουν επικρατήσει εδώ και πολλά έτη.
Συγκρίνω το παρελθόν με το παρόν και σκέφτομαι πως κάποτε οι άνθρωποι αφιέρωναν χρόνο ακόμα και στη μικρότερη δημιουργία τους και προσπαθούσαν να την τελειοποιήσουν.
Πλέον δεν έχει σημασία η ποιότητα, αλλά η μείωση του απαιτούμενου διαστήματος για την υλοποίηση της εργασίας.
Εκλείπει επομένως αισθητά η φαντασία και η μοναδικότητα και όλα υποκλίνονται αναντίρρητα στην κοινοτυπία και τη μουντότητα της ιδιοτυπίας».
Συνταγή της Αμβροσίας:
Γεύση από τα παλιά
Υλικά:
4 ποτήρια του νερού χυμός ροδιού (κόκκινου – γλυκού)
7 κουταλιές της σούπας κορν φλάουρ
2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
Εκτέλεση:
Βάζουμε μια κατσαρόλα στη φωτιά και ρίχνουμε τα τρία ποτήρια του χυμού και τη ζάχαρη. Προσθέτουμε το τέταρτο ποτήρι, όπου έχουμε διαλύσει το κορν φλάουρ. Ανακατεύουμε διαρκώς μέχρι να πήξει και προσέχουμε να μην κολλήσει. Στη συνέχεια αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και αδειάζουμε το μίγμα σε φόρμα. Το αφήνουμε να κρυώσει και το βάζουμε στο ψυγείο για να παγώσει. Προτού σερβίρουμε, περιχύνουμε με λικέρ από ρόδι.
Πίνακας: «The woodcarver’s workshop», Vida Gabor.
—————————————————————————-
Λίγα λόγια από τον Ερμή για τον εαυτό του:
Το όνομά μου είναι Ερμής και όχι δεν συνδέομαι με τον αγγελιαφόρο Θεό του Ολύμπου, όπως βιαστήκατε ίσως να σκεφτείτε. Οι γονείς μου εμπνεύστηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, όνομα που είχαν δώσει οι Έλληνες στον Αιγύπτιο Θεό Θωτ, που ήταν εμπνευστής των τεχνών και των επιστημών, αλλά και συγγραφέας.
Μέχρι πρότινος ζούσα κι εγώ ανάμεσα σε ένα ανώνυμο πλήθος. Από μια παραξενιά της τύχης ή ίσως μια μοιραία επιλογή ή τέλος εξαιτίας μιας κακής σύμπτωσης, βρέθηκα ξαφνικά στον αμφισβητούμενο μυθικό κόσμο. Οι λεπτομέρειες των γεγονότων είναι μια άλλη ιστορία, που θα μου επιτρέψετε να διηγηθώ αργότερα και θα διαπιστώστε εάν είμαι σχιζοφρενής, όπως πιθανόν σκέφτεστε τώρα.
Να ‘μαι λοιπόν επιστάτης στην Αιολία και συγκεκριμένα στο παλάτι του Ζέφυρου, του δυτικού ανέμου και μεσολαβητή ανάμεσα στον Άδη και τους ανθρώπους.
Ο Ζέφυρος εκτός από τα προτερήματά του, έχει και πολλές ιδιοτροπίες και μια από αυτές είναι το φαγητό του. Θέλει η μαγείρισσα του, η Αμβροσία, να του ετοιμάζει κάτι συμβατό με όσα βλέπει και ακούει στα ταξίδια του. Της εξιστορεί επομένως τις εμπειρίες του κι εκείνη εμπνέεται και επιλέγει την καταλληλότερη από τις συνταγές της.
Αυτές λοιπόν τις μικρές ιστορίες αποφάσισα να καταγράψω και να τις μεταφέρω αυτούσιες σε εσάς, σε μια προσπάθεια να κρατήσω ανοιχτό ένα δίαυλο επικοινωνίας με τον αληθινό κόσμο.
Η αναδημοσίευση φωτογραφιών και κειμένων του blog, επιτρέπεται μόνο έπειτα από άδεια του annastories.gr