ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ
Στης Παναγιάς την αγκαλιά: Ι .Μ. Ζωοδόχου Πηγής Καστρίου
Όταν ήμουν μικρούλα όλες οι μοναχές στο Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής Καστρίου με ήξεραν με το μικρό μου όνομα. Εγώ παραξενευόμουν… «Μα πως με ξέρουν; Αφού μένω στην Αθήνα…», αναρωτιόμουν και ύστερα κοιτούσα με απορία τα ρούχα τους. Η μητέρα μου είχε τάξει στο Μοναστήρι τη λαμπάδα της βάφτισής μου, καθώς είχε δυσκολευθεί πολύ με τις εγκυμοσύνες της. Και εγώ έδωσα το όνομα της Παναγιάς στην κόρη μου: Ζωή! Το Μοναστήρι αυτό είναι η οικογένειά μας και οι μοναχές προσεύχονται κάθε μέρα για όλους εμάς εκεί σε αυτόν τον τόπο αλλά και για τα παιδιά. Όλα τα παιδιά! Πολλά παιδιά έχουν έρθει στον κόσμο χάρη στα προσκυνήματα στη Ζωοδόχο Πηγή…
«Ο πόλεμος είναι μισητός από τις μητέρες»
ΑΡΜΕΝΙΑ ΜΕΡΟΣ Γ’ Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη «ο πόλεμος είναι ένας βίαιος διδάσκαλος» και κατά τον λυρικό ποιητή Πίνδαρο «ο πόλεμος φαίνεται γλυκός σε αυτούς που δεν έχουν την εμπειρία του ενώ η κινητήριος δύναμή του είναι ο χρυσός». Πάρα πολλά τα γνωμικά για τον πόλεμο. Και όλα είναι αλήθειες, όπως αυτό που είπε ο Οράτιος: «Ο πόλεμος είναι μισητός από τις μητέρες» και αν θέλετε να το πάμε πιο πέρα, «την ημέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη». Τάδε έφη Μαχάτμα Γκάντι. Προφανώς έχουμε δρόμο ακόμα ως ανθρωπότητα, μα σε ένα μνημείο σαν αυτό της γενοκτονίας των Αρμενίων…
ΓΕΡΕΒΑΝ: Βόλτες στη ροζ πόλη
ΑΡΜΕΝΙΑ ΜΕΡΟΣ B’ Το Γερεβάν ή Ερεβάν είναι η πρωτεύουσα της Αρμενίας. Με πάνω από 1 εκατομμύριο κατοίκους αποτελεί το διοικητικό, πολιτιστικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας. Η ιστορία της «ροζ πόλης», όπως την αποκαλούν μιας και τα κτίριά της είναι φτιαγμένα από τον ροζ πωρόλιθο της περιοχής, ξεκινά τον 8 αι. π.Χ. Επομένως, έχουμε να κάνουμε με μια πόλη με πλούσια ιστορία που ήταν ιδιαίτερα σημαντική από την αρχαιότητα. Έτσι, αν σχεδιάζετε ταξίδι, σαφώς και να βάλετε το Γερεβάν στην λίστα σας. Τρεις μέρες δεν φτάνουν για να δείτε τα αμέτρητα μουσεία και μνημεία του. Ωστόσο, θα περάσετε υπέροχα και πιθανότατα θα φύγετε με την υπόσχεση που έδωσα και…
Τα πάντα ρει… Αρμενία Μέρος Α’
Η ζωή είναι σαν το ρυάκι. Σε πάει εκείνη όπου χρειάζεται κάθε φορά. Άλλες φορές το ρυάκι είναι απαλό, άλλες φορές γίνεται άγριος ποταμός και μερικές φορές λιγοστεύει επικίνδυνα. Μα το θέμα είναι πως τίποτα δεν μένει το ίδιο, όπως έχει πει και ο Ηράκλειτος! Από πέρσι σκεφτόμασταν με τον Θάνο να πάμε ένα ταξίδι. Η πρώτη σκέψη ήταν η Βουδαπέστη, μετά η Φρανκφούρτη ή και το Μπιλμπάο. Για κάποιο λόγο δεν γινόταν να οργανώσω αυτό το ταξίδι. Είτε δεν βόλευαν οι ημερομηνίες, είτε ξεφεύγαμε πάνω από τον προϋπολογισμό μας ή προέκυπταν καταστάσεις που δεν γινόταν να λείψουμε. Δεν έχει σημασία. Το αφήσαμε και σχεδόν το ξεχάσαμε. Εξάλλου το ποταμάκι…
Σαντορίνη: Στο άγριο βασίλειο της Γης
Η Γη έχει πολλά βασίλεια μα στην Σαντορίνη βιώνεις την άγρια ομορφιά της. Πέτρα και ουρανός, θάλασσα και άνεμος. Στην Σαντορίνη όλοι έρχονται να δουν το ηφαίστειο και ύστερα τα άσπρα σπιτάκια, σκαρφαλωμένα στον άγριο, απότομο βράχο. Μας τραβά σαν μαγνήτης το νησί. Βασικά αυτό που μαγνητίζει είναι αυτό που αποκαλύπτεται από το εσωτερικό της Γης. Της ιερής Γης, μιας θεάς! Της θεάς Γαίας. Της μητέρας όλων μας. Μια ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά στην αγκαλιά της μητέρας. Έτσι δεν λέει ο μύθος; Ή μήπως δεν είναι μύθος; Φτιαχτήκαμε από χώμα και αλμυρό νερό και ο αέρας έφερε μέσα μας τη ζωή και μετά από το ταξίδι μας, πάλι εκεί…