Χρόνια Πολλά, Χρόνια Φωτεινά

Είναι Παραμονή Χριστουγέννων…

Έχω ανάγκη να κάτσω σε ένα ωραίο καφέ μόνη μου, να τα πω με τον εαυτό μου και να περάσω ωραία μαζί του. Ωραίο καφέ βρήκα, αλλά ησυχία δεν βρήκα. Το περιβάλλον είναι θορυβώδες, όπως στα περισσότερα καφέ. Σκέφτομαι οτι δεν ευνοεί την κουβεντούλα μεταξύ μας. Ωστόσο, δεν φεύγω. Έτσι κι αλλιώς, έχει σουρουπώσει και το “έξω” δεν ενδείκνυται. Αλλά είναι και αυτό μια ωραία πρόκληση. Να βρίσκεις τον εαυτό σου ακόμα και στα πιο απίθανα ή τέλος πάντως όχι και τόσο ιδανικά μέρη. Να μπορείς να μιλάς μαζί του ακόμα και όταν γίνεται της τρελής. Με άλλα λόγια να μην αποσυντονίζεσαι από το περιβάλλον.

Έρχεται η κοπέλα για την παραγγελία. “Χρόνια Πολλά!” της λέω και με κοιτάζει ολίγον σαν ufo. Μάλλον δεν με κατάλαβε ή δεν με άκουσε καλά. “Χρόνια Πολλά” της ξαναλέω και σε δευτερόλεπτα φωτίζεται το πρόσωπό της με ένα πλατύ χαμόγελο. Σαν να την εξέπληξα κατά κάποιον τρόπο. “Χρόνια Πολλά” αντεύχεται και της δίνω την παραγγελία μου. Και αρχίζω και σκέφτομαι… Βασικά αρχίζω την μεταξύ μας κουβέντα. Με τον εαυτό.

Τι είναι πιο φυσικό αυτές τις μέρες από το να ευχηθείς, όχι μόνο σε σένα και τους αγαπημένους σου, αλλά σε όλους τους συνανθρώπους σου; Και ναι, κυρίως σε αυτούς που εργάζονται αυτές τις μέρες, είτε είναι αργία ή όχι. Τι σημασία έχει αν είναι ένας απλός σερβιτόρος; Ένα νεαρό κορίτσι που μπορεί μόλις να τελείωσε την σχολή της και να έχει ανάγκη από ένα εισόδημα. Και πόσο πιο καλά θα είμασταν όλοι αν χαμογελούσαμε ο ένας στον άλλον κι ας μην γνωριζόμαστε.

Να ευχηθείς “Χρόνια Πολλά, Χρόνια Καλά, Χρόνια Φωτεινά”. Αυτές τις μέρες ευχόμουν σε όλους “Χρόνια Φωτεινά” και όχι τυχαία. Παλιά οι άνθρωποι εύχονταν “Χρόνια Πολλά” γιατί από τις κακουχίες, τους πολέμους, τις άσχημες συνθήκες και τις αρρώστιες δεν ζούσαν πολύ. Τι ωραία ευχή! Μόνο που τώρα συμφωνώ με τον εαυτό μου οτι χρειάζεται κάτι ακόμα αυτή η ευχή. Χρειάζεται και άλλες ποιότητες, φωτός, αγάπης, καλοσύνης, αφθονίας και, φυσικα, υγείας.

Γιατί αν μέσα σου δίνεις χώρο και ζωή στο φως, το σκοτάδι υποχωρεί. Αν η καρδιά τολμά να γεμίσει με αγάπη γκρεμίζοντας τα τείχη προστασίας που κάποτε υψώθηκαν από παλιές, βαθιές πληγές, αν υπάρχει αποδοχή για αυτό που είμαι, για αυτό που είσαι, και αναγνώριση για όσα καταφέραμε ο καθένας έως τώρα, τότε μπορείς, μπορούμε, να κάτσουμε με τον εαυτό μας και να τα πούμε. Κυρίως τις αλήθειες να πούμε και πιστεύω οτι έτσι αρχίζει η αλλαγή, έτσι ανοίγει ο δρόμος για την υγεία σε όλα τα επίπεδα: φυσικό, συναισθηματικό, νοητικό, πνευματικό, οικονομικό. Και έτσι έρχονται με τα Χρόνια τα Φωτεινά και τα Χρόνια τα Πολλά.

Στο κόσμο του σήμερα, του γεμάτου από άγχος, ένταση, αγένεια, κακίες, μιζέριες, γκρίνιες, εγωισμούς, περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ισορροπία, αρμονία, ποιότητες χαράς και αγάπης, ταπεινότητα, προσφορά, ανοιχτοσύνη αλλά και διάκριση.

Στο μεταξύ, οι κυρίες που κάθονταν στο διπλανό τραπέζι και συζητούσαν φωναχτά για δίαιτες, για δύσκολους συγγενείς και την κρίση, έχουν πιεί ήδη τον καφέ τους και σηκώνονται να φύγουν. Λίγη ησυχία απλώνεται. Τι ωραία… Και τώρα αρχίζει το πιο ουσιαστικό κομμάτι της κουβέντας μου με μένα. “Τι κατάφερες τη χρονιά που φεύγει; Τι θα γιορτάσεις; Με τι ποιότητες θέλεις να γεμίσει το 2019;”

Χρόνια Πολλά! Χρόνια Φωτεινά!

Ας είναι το 2019 μια χρονιά που θα την θυμάστε για ωραίους λόγους!!

 

Η αναδημοσίευση φωτογραφιών και κειμένων του blog, επιτρέπεται μόνο έπειτα από άδεια του annastories.gr