Ένα δέντρο και η αλήθεια του
Μια βόλτα στο πάρκο, έστω και για μισή μόνο ώρα, αρκεί για να μειώσει την κατάθλιψη κατά 7%, την αυξημένη αρτηριακή πίεση του αίματος κατά 9% και να κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν μεγάλη ψυχική ευεξία. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν πέρσι οι ερευνητές του αυστραλιανού Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ με επικεφαλής τον καθηγητή Ρίτσαρντ Φούλερ, οι οποίοι μελέτησαν 1.538 άτομα, συσχετίζοντας τον χρόνο που περνούσαν στο πάρκο και γενικότερα στην εξοχή με την κατάσταση της σωματικής και ψυχικής τους υγείας. Ο Δρ Φούλερ ενθαρρύνει σήμερα τους Αυστραλούς να επισκέπτονται το κοντινότερό τους πάρκο όσο γίνεται συχνότερα. Και τώρα, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς: «Μα πρέπει να το πει κάποιος διδάκτορας ή μια μελέτη αυτό; Όλοι ξέρουμε ότι οι βόλτες στην φύση κάνουν καλό στην υγεία». Και εγώ ρωτώ με την σειρά μου : «Αλήθεια… το ξέρουμε στ’ αλήθεια; Το κάνουμε;»
Στις καλοκαιρινές διακοπές κάθε απόγευμα, την ώρα του δειλινού, έβγαινα για μια βόλτα στην εξοχή. Μισή ώρα αρκούσε. Το θεωρούσα αδιανόητο να μην το κάνω… Μια μέρα, για απροσδιόριστο λόγο ένιωσα την ανάγκη να αγκαλιάσω ένα δέντρο, να νιώσω την ενέργειά του, να αφουγκραστώ τα μηνύματά του. «Πες την ιστορία μου. Γράψε για μένα». Αυτές οι δυο προτάσεις κόλλησαν διαισθητικά στο μυαλό μου. Ποια ιστορία; Ποια μπορεί να είναι η ιστορία ενός δέντρου; Του συγκεκριμένου δέντρου; Οι μέρες πέρασαν. Ξεχάστηκα. Μέχρι που ξέσπασαν καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική και αλλού. Δεν θα πω ψέματα, αποφεύγω καθετί αρνητικό. Όταν, όμως, άρχισε αυτός ο μεγάλος καβγάς για το πόσα στρέμματα δασικής έκτασης κάηκαν, για το ποιος φταίει κλπ ξαφνικά συνειδητοποίησα ποια είναι η ιστορία του δέντρου. Η αλήθεια του.
Είναι γεγονός ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την αξία των δέντρων. Δεν είμαστε συνδεδεμένοι με αυτά και την φύση. Φοβάμαι πως οι γενιές μας ποτέ δεν ήμασταν ουσιαστικά συνδεδεμένοι. Δεν γνωρίζουμε τι συμβολίζουν τα δέντρα και, φυσικά, δεν τα σεβόμαστε. Όσοι ζούμε στις πόλεις είμαστε αποκομμένοι από την φύση. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε μακριά της. Τα δέντρα είναι τόσο λίγα που τις περισσότερες φορές ούτε τα παρατηρούμε. Για να μην πω ότι κάποιους τους ενοχλούν… Τους ενοχλούν τα νεράντζια που πέφτουν κάτω ή τα ίδια τα δέντρα γιατί πώς να παρκάρουν πάνω στο πεζοδρόμιο με το δέντρο δίπλα; Έτσι, όταν χάνονται τα δέντρα δεν τους κάνει και μεγάλη διαφορά. Έτσι και αλλιώς, δεν τα βλέπουν. Κροκοδείλια τα δάκρυα μετά από κάθε πυρκαγιά και το δράμα που ξεχειλίζει στα δελτία ειδήσεων.
Τα ίδια κροκοδείλια δάκρυα χύνουν και όσοι ζουν στην επαρχία και άρα δίπλα και μέσα στην φύση. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων βλέπει τόσο πολλά δέντρα που τα θεωρεί δεδομένα. Ε… και τι έγινε αν κοπεί ή χαθεί κανένα δέντρο; Είναι τόσα πολλά… Η ταραχή έρχεται όταν η πυρκαγιά φθάσει να απειλήσει τα σπίτια και τα κτήματά τους. Δεν συνειδητοποιούν ότι κάθε δέντρο μπροστά, πίσω, δίπλα από το σπίτι τους αποτελεί επίσης προσωπική περιουσία.
Εντάξει, δεν είναι εύκολες αλήθειες αυτές. Τα δέντρα είναι προσωπική περιουσία όλων μας. Όλων των γενεών πριν από εμάς και όλων των μελλοντικών γενεών. Τα δέντρα είναι ιερά στοιχεία της φύσης. Και ίσως, αν μιλήσω λίγο για τον πραγματικό συμβολισμό τους αρχίσετε και να τα βλέπετε και λίγο διαφορετικά.
Τι συμβολίζουν τα δέντρα
Τα δέντρα είναι φύλακες του χρόνου. Είναι φύλακες της σοφίας. Τα δέντρα συνδέονται με τη γνώση. Είναι μεταφορείς της πνευματικής ανάπτυξης.
Τα φύλλα τους στην πλήρη ανάπτυξή τους συμβολίζουν την ίαση, την αφθονία και την ζωτικότητα. Από τα φύλλα εξάλλου γίνεται η αναπνοή των δέντρων κατά την διάρκεια της ημέρας και παράγεται οξυγόνο. Το πράσινο χρώμα δε, αφορά το ενεργειακό κέντρο της καρδιάς και συνδέεται συμβολικά με τον πλούτο, την υγεία, την αγάπη και την ενσυναίσθηση.
Τα κλαδιά των δέντρων, παρατηρώντας τα, δίνουν αμέσως ένα βασικό μήνυμα: Κανένας περιορισμός! Ουσιαστικά, συμβολίζουν την επέκταση, την ευελιξία και την φαντασία. Απλώνονται –βρίσκουν τον δρόμο γύρω από κάθε εμπόδιο- και ο βασικός στόχος τους είναι να επιτρέψουν στα δέντρα την λήψη περισσότερου φωτός. Περισσότερη ελευθερία, περισσότερη τροφή, μεγαλύτερη επίγνωση. Τα κλαδιά διαμηνύουν πως πάντα υπάρχει και άλλος δρόμος!
Ο κορμός προστατεύει το δέντρο από οποιαδήποτε πιθανή αγριότητα του κόσμου. Τα δέντρα ανανεώνονται από μέσα προς τα έξω. Ο σκληρός κορμός κρύβει μέσα του ένα ολόκληρο σύστημα ενεργητικής ροής και κυκλοφορίας. Αυτή η σοφία αφορά και τους ανθρώπους. Κάθε ανανέωση ενεργοποιείται από τα μέσα.
Ακόμα πιο έντονος είναι ο συμβολισμός των ριζών ενός δέντρου. Οι ρίζες είναι οι πρόγονοι. Συχνά λέμε για την καταγωγή ενός ανθρώπου ότι «έχει τις ρίζες του στην Ελλάδα» ή μεταφορικά λέμε «ποια είναι η ρίζα του προβλήματος;». Οι ρίζες μπαίνουν βαθιά μέσα στο έδαφος και ενώνονται με την Μητέρα Γη. Παίρνουν από εκείνη το νερό και όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ένα δέντρο. Συμβολίζουν το προσωπικό, εσωτερικό σύστημα πεποιθήσεων που έχει κάθε άνθρωπος και την πνευματικότητα. Όπως οι ρίζες δεν φαίνονται, έτσι και η πνευματική πρόοδος δεν είναι ορατή και δεν επιδεικνύεται. Οι ρίζες διδάσκουν ταπεινότητα και φυσικά, όσο πιο βαθιές είναι τόσο πιο ψηλά πάει ένα δέντρο.
Πόσα πολλά μπορούμε να μάθουμε από την φύση ενός δέντρου! Αρκεί να είμαστε ανοιχτοί στα μαθήματά του. Ανοιχτοί στην παρατήρηση. Όπως τονίζει ο βραβευμένος συγγραφέας Ντένις Μέριτ Τζόουνς, την ίδια στιγμή που ένα δέντρο στέκεται γερό, δυνατό πάνω στη γη με τον σκληρό κορμό και τις ρίζες του, ξέρει πως σε έναν δυνατό άνεμο θα επιτρέψει την κίνηση. Την ευελιξία. Δεν αντιστέκεται στην ροή της ενέργειας. Αποδέχεται τον δυνατό αέρα ως ευλογία που το βοηθά να μεγαλώσει.
Χωρίς δέντρα
Αν αφήσουμε τους συμβολισμούς κατά μέρος και πάμε στο πραγματιστικό κομμάτι του όλου θέματος, έχετε φανταστεί πως θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς δέντρα; Ακόμα και αν επιβιώναμε οι άνθρωποι σε ένα περιβάλλον χωρίς δέντρα, είναι βέβαιο πως θα ίσχυαν οι παρακάτω πέντε καταστάσεις:
- Βρώμικος αέρας
- Άγονο έδαφος
- Χρόνια ξηρασία
- Εξάλειψη τεράστιας γκάμας προϊόντων που προέρχονται από την επεξεργασία των δέντρων
- Πόλεμοι για το νερό
Η ταινία Mad Max 4 δείχνει ακριβώς έναν τέτοιο κόσμο-κόλαση. Παραδέχομαι ότι ζορίστηκα αρκετά στην ιδέα αυτή βλέποντας την ταινία. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για επιστημονική φαντασία. Είναι μια εικονοποίηση ενός από τα χειρότερα σενάρια ενός μέλλοντος χωρίς δέντρα. Αυτό θέλουμε;
Είμαι σίγουρη πια, πως αυτό είναι το μήνυμα του δέντρου εκείνου που αγκάλιασα ένα όμορφο δειλινό κάπου στη Νότια Ελλάδα.
Η αναδημοσίευση φωτογραφιών και κειμένων του blog, επιτρέπεται μόνο έπειτα από άδεια του annastories.gr
