Γελάτε γιατί χανόμαστε…

Γιατί γελάς; Έλα ντε… Γιατί γελάς; Έχουμε συνδέσει το γέλιο με την χαζομάρα. Και λοιπόν;

Η παρατήρηση που συνήθως μου έκαναν στο σχολείο ήταν «Άννα μην γελάς» και τώρα που το σκέφτομαι είναι αρκετά γελοίο να σου λένε να μην γελάς…  Να σου λένε βασικά, να μην χαίρεσαι… Αλλά έτσι ήταν τα σχολεία και συνεχίζουν να είναι νομίζω. Στο Γυμνάσιο έτυχε να κάθομαι στο πρώτο θρανίο μπροστά στην έδρα των καθηγητών και από πίσω μου να κάθονται τα αγόρια. Δεν ξέρω πως το είχαμε καταφέρει. Στο πρώτο θρανίο της πρώτης σειράς κορίτσια και από πίσω όλα τα αγόρια και στο τελευταίο θρανίο της δεύτερης σειράς αγόρια και μέχρι μπροστά όλα τα κορίτσια. Τέλος πάντων… Οι συμμαθητές μου στο πίσω θρανίο ακριβώς, είχαν πολύ χιούμορ και έτσι δεν γινόταν να μην γελάσεις με τα σχόλιά τους.

Με θυμάμαι αρκετές φορές να σκύβω κάτω από το θρανίο για να πιάσω –και καλά…- την γόμα ή το μολύβι που είχε πέσει αλλά στην ουσία το έκανα για να γελάσω ελεύθερα. Η διπλανή μου είχε άλλο στυλ. Έβαζε το χέρι της μπροστά στο στόμα της καλύπτοντας το μισό, σαν να σκεφτόταν σοβαρά αυτά που άκουγε από τον καθηγητή, και με το άλλο μισό της στόμα που δεν φαινόταν, έσκαγε στα γέλια. Φυσικά την έβλεπα και άρχιζε το ντόμινο γέλιου.

Δεν χρειαζόταν και πολύ για να γελάσουμε. Και αυτό είναι το τόσο ωραίο της παιδικής ηλικίας. Να γελάς με τις βλακείες, να γελάς με τον εαυτό σου, να γελάς γιατί θυμήθηκες κάτι άσχετο, να γελάς γιατί τραγουδά ο συμμαθητής σου που κάθεται πίσω σου Μάκη Χριστοδουλόπουλο (Γιώργο μου αφιερωμένο σε σένα εκεί ψηλά που είσαι πια), να γελάς γιατί παρατήρησες κάτι που δεν είδαν οι άλλοι και σου φάνηκε τόσο, μα τόσο αστείο… Να γελάς το βράδυ με την φίλη σου όταν είστε ξαπλωμένες στο κρεβάτι και όταν σας λένε οι μεγάλοι «σταματήστε επιτέλους να κοιμηθούμε!» να σας πιάνουν ακόμα μεγαλύτερα γέλια.

Βαρύ το κλίμα

Τελευταία συνειδητοποίησα ότι δεν γελούσα και πολύ. Τόσο βαρύ το κλίμα γενικώς. Όπου και να πας είναι όλοι με κατεβασμένα μούτρα. Και όμως, ένα χαμόγελο είναι τόσο αληθινά μεταδοτικό. Είναι η ενέργεια που λαμβάνει ο άλλος. Αν μπορεί να την λάβει… Θυμάμαι την εμπειρία της Ισπανίδας δασκάλας μου εδώ στην χώρα μας όσον αφορά το γέλιο. Μιας κοπέλας έξω καρδιά. Πήγαινε όλο χαμόγελο στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα και κάποια στιγμή ο περιπτεράς την ρωτά: «Γιατί γελάς κορίτσι μου συνέχεια;». Μια μέρα, μπαίνοντας και εγώ μέσα στο γραφείο της πρώτης εφημερίδας που εργαζόμουν, τους χαιρέτησα όλους χαμογελώντας και ακούω από έναν συνάδελφο: «Μα γιατί χαμογελάς;». Τι να απαντήσεις σε αυτόν τον άνθρωπο;

Γιατί γελάς; Έλα ντε… Γιατί γελάς; Έχουμε συνδέσει το γέλιο με την χαζομάρα. Και λοιπόν; Και τι έγινε αν δείχνω χαζή που γελάω. Απλά επιλέγω την χαρά και μάλλον εσύ δεν το αντέχεις… Όπως λέει και ένας Ινδός γκουρού, «εσείς οι δυτικοί έχετε πάρει την ζωή πολύ στα σοβαρά…». Αυτή η φράση με ταρακούνησε. Και ευτυχώς που το έκανε γιατί δεν είχα καταλάβει ότι ο δείκτης του γέλιου μου είχε πέσει τους τελευταίους μήνες. Και δεν μου άρεσε. Γελάω και σε όποιον αρέσει. Και εκτιμώ πολύ το χιούμορ και χαίρομαι για αυτούς που το έχουν και που το βγάζουν αβίαστα ακόμα και στην πιο δύσκολη κατάσταση.

Best Friends -Shelly Wilkerson

Ευτυχώς, στο τμήμα που εργαζόμουν τα τελευταία χρόνια είχαμε πολλούς συναδέλφους με χιούμορ. Ναι, ήμασταν η παιδική χαρά της εφημερίδας και πρέπει να πω ότι μας φοβόντουσαν και λίγο. Και μας κοίταζαν και στραβά που όλο γελούσαμε. «Μα τι έχουν πάθει πια και όλο γελάνε και δεν μας αφήνουν να δουλέψουμε». Λες και εμείς δεν δουλεύαμε…

Το δυσκολότερο είδος χιούμορ…

Σύμφωνα με την Τζένιφερ Χόφμαν, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, το να γελάς με τον εαυτό σου είναι από τις δυσκολότερες ικανότητες χιούμορ. Το πόσο εύκολο είναι αυτό σε κάποιον, εξαρτάται εν μέρει από την διάθεσή του. «Αν τείνεις να είσαι κατηφής, μπορείς να μάθεις να είσαι πιο αστείος με πρακτική εξάσκηση, ή και όχι, και να καταταχθείς σε αυτό που ονομάζεται “ανίατη σοβαρότητα”» τονίζει η Χόφμαν η οποία μελετά τις συναισθηματικές εκφράσεις και το γέλιο.

Γελάτε, λοιπόν, γιατί χανόμαστε! Γελάτε γιατί το κλίμα έχει παραβαρύνει. Γελάτε και μην κρύβεστε πίσω από μια οθόνη κινητού… Γελάτε γιατί είναι υγεία. Γελάτε γιατί το γέλιο είναι ζωή! Και αν σας είναι λίγο δύσκολο, υπάρχουν τρόποι. Έχετε παρατηρήσει ότι μας είναι πιο εύκολο να κλάψουμε από ό, τι να γελάσουμε; Κάτι λέει αυτό. Δείτε αστείες ταινίες, δείτε καλούς κωμικούς ηθοποιούς, διαβάστε ένα βιβλίο με γερή δόση χιούμορ –έχουν γίνει δυσεύρετα και αυτά… όλο δράματα και δράματα και μυστήριο και αίμα..  Δείτε επιτέλους την αστεία πλευρά της ζωής. Ας την διακωμωδήσουμε και λίγο.

Και μιας και είμαστε στο φουλ του καλοκαιριού, το γέλιο χτίζει και καλούς κοιλιακούς!!! Με έναν σμπάρο δυο τριγώνια!!!

Χιχιχι!

 

Η αναδημοσίευση φωτογραφιών και κειμένων του blog, επιτρέπεται μόνο έπειτα από άδεια του annastories.gr