Η γυμνή Αλήθεια αναζητά το πέπλο της…
Τι είναι αλήθεια και τι όχι; Που είναι άραγε η αλήθεια και πώς να την αναγνωρίσουμε… Και τελικά ποια είναι η δική μου η αλήθεια και ποια η δική σου; Είναι διαφορετική η μία από την άλλη ή μήπως είναι η ίδια οντότητα ιδωμένη από διαφορετική γωνία; Η έννοια της αλήθειας και η αξία της είναι πράγματι ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα της φιλοσοφίας. Σε έναν κόσμο όπου ο όρος «fake news», ήτοι «ψεύτικες ειδήσεις», είναι πιο ενεργός και έντονος από ποτέ, το να βρει και να δει κάποιος την αλήθεια αποτελεί ηράκλειο άθλο…
Η αλήθεια, όμως, είναι γυμνή και όταν δεν είσαι έτοιμος να την δεις, τότε φέρνει θυμό, ντροπή, αμηχανία. Τότε ίσως και να σκοτώσεις αυτόν που σου την έδειξε, όπως συνέβη στον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα, γιατί σου γκρέμισε αυτό που για πολύ καιρό νόμιζες για αληθινό. Μα δεν ήταν…
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Αλήθεια ήταν μια θεά. Κόρη του Δία και σύμφωνα με τον Πλούταρχο τροφός του θεού Απόλλωνα. Ναι. Το Φως πηγαίνει μαζί με την Αλήθεια. Θεός του φωτός ο Απόλλωνας που τον μεγάλωσε η Αλήθεια. Το Φως όταν έρχεται δείχνει τα πάντα. Αλλά και τότε χρειάζεται εξυπνάδα, παρατηρητικότητα, διάκριση, συνειδητότητα ώστε να μην πλανηθείς. Και αμέσως μετά χρειάζεται αποδοχή και συμπόνια.
Βάσει ενός θρύλου του 19ου αιώνα, κάποτε η Αλήθεια και το Ψέμα συναντήθηκαν.
«Ωραία μέρα σήμερα!» είπε το Ψέμα.
Η Αλήθεια κοίταξε ψηλά στον ουρανό για να βεβαιωθεί ότι όντως ήταν ωραία μέρα. Περπάτησαν μαζί και έφτασαν σε μια λίμνη. Το Ψέμα έβαλε το χέρι του στο νερό.
«Αχ! Τι ωραίο και ζεστό που είναι! Θέλεις να κολυμπήσουμε;»
Η Αλήθεια βούτηξε το πόδι της στο νερό της λίμνης για να βεβαιωθεί ότι ήταν πράγματι ζεστό. Έβγαλαν τα ρούχα και βούτηξαν στην λίμνη. Μετά από λίγη ώρα το Ψέμα βγαίνει ξαφνικά από το νερό, φορά τα ρούχα της Αλήθειας και εξαφανίζεται. Η Αλήθεια βγαίνει θυμωμένη από τη λίμνη και όπως είναι γυμνή αναζητά το Ψέμα. Ο κόσμος που την βλέπει γυρνά το κεφάλι και το βλέμμα μακριά από ντροπή και θυμό. Στο τέλος η Αλήθεια γυρνά πίσω και κρύβεται στη λίμνη. Έκτοτε το Ψέμα κυκλοφορεί ανενόχλητο, ντυμένο ως Αλήθεια, και τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δεν ταράζεται… Σαν να μην θέλει ο κόσμος να δει την Αλήθεια. Την γυμνή Αλήθεια.
Σε έναν μύθο του Αισώπου ο Προμηθέας, εκείνος που έδωσε στους ανθρώπους τη φωτιά, έπλασε την Αλήθεια από πηλό και την αγάπησε. Πριν την ζωντανέψει, όμως, μπήκε ο Δόλος κρυφά στο εργαστήρι του και έφτιαξε ένα ομοίωμα της Αλήθειας. Μόνο που δεν τον έφτασε ο πηλός και έμεινε το ομοίωμα χωρίς πόδια. Επιστρέφοντας ο Προμηθέας, αποφασίζει να ζωντανέψει και τα δυο αγάλματα. Η πραγματική Αλήθεια περπάτησε αλλά το ομοίωμα του Δόλου δεν έκανε ούτε ένα βήμα. Η Αλήθεια τότε φόρεσε ένα μακρύ λευκό πέπλο και πήγε στην περιοχή του Αμφιαραείου. Σε έναν ιερό χώρο, αφιερωμένο στον μυθικό ήρωα, μάντη και θεραπευτή Αμφιάραο, όπου λειτουργούσε μαντείο και θεραπευτήριο.
Η αλήθεια μπορεί να μας κλονίσει αλλά μπορεί και να μας θεραπεύσει. Όταν γνωρίζεις την αλήθεια δεν έχεις άλλοθι. Δεν έχεις δικαιολογίες να συνεχίσεις όπως πριν… Χρειάζεται να αναλάβεις την ευθύνη των επιλογών σου από εκεί και μετά. Και η μεγαλύτερη ελευθερία του ανθρώπου είναι αυτή της επιλογής!
Αλήθεια: η λέξη προέρχεται από το στερητικό α- και τη λέξη λήθη που σημαίνει λησμονιά. Αυτό που δεν το ξεχνώ ή αυτό που δεν μένει κρυμμένο. Η λήθη προέρχεται από το ρήμα λανθάνω = μου διαφεύγει, μένει κρυμμένο, απαρατήρητο. Τι είναι αυτό που δεν μπορεί πια να είναι κρυμμένο, δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο; Ίσως έχει έρθει η ώρα να πάρει η Αλήθεια πίσω το πέπλο της, να το καθαρίσει και να το εξαγνίσει στην ιερή λίμνη και το Ψέμα να φανεί έκθετο στις αμείλικτες ακτίνες του φωτός…
Η αναδημοσίευση φωτογραφιών και κειμένων του blog, επιτρέπεται μόνο έπειτα από άδεια του annastories.gr
