Με οδηγό την Αγάπη!

Είναι Κυριακή μεσημέρι με ένα πανέμορφο ανοιξιάτικο καιρό και τρώμε παρέα με αγαπημένους φίλους. Κάποια στιγμή ανοίγουμε σύντομη συζήτηση με τον άνδρα που μας σερβίρει. «Είστε καλός άνθρωπος» του λέει η φίλη μου, και εκείνος απαντά:

«Το κακό είναι αυτό που είναι. Αλλά για εμένα κακό είναι και εκείνοι που το βλέπουν να γίνεται και δεν κάνουν κάτι για αυτό…». Φεύγει γρήγορα για να συνεχίσει την εργασία του και έχω μείνει να σκέφτομαι τα λόγια του. Εδώ και μέρες βασάνιζα το μυαλό μου για το επόμενο άρθρο εδώ στο annastories.gr. Τώρα είχα ήδη το θέμα και δεν το είχα ακόμα καταλάβει…  Χρειάστηκε στο καπάκι, όπως λέγεται στη καθομιλουμένη, να πέσω πάνω σε ένα απόσπασμα συνέντευξης του ηθοποιού Τζιμ Καβίεζελ που είχε τον ρόλο του Ιησού Χριστού στην ταινία του Μέλ Γκίμπσον «Τα Πάθη του Χριστού»  και που πρόκειται να παίξει και στην επόμενη ταινία του Γκίμπσον «Η Ανάσταση του Χριστού». Αξίζει να σημειωθεί ότι τα γυρίσματα αυτής της τελευταίας ταινίας θα ξεκινήσουν το 2026 και ο Μελ Γκίμπσον με τον αδερφό του Ντόναλ και τον σεναριογράφο του Braveheart δούλευαν το σενάριο επί επτά χρόνια.

Τα λόγια του Καβίεζελ μου θύμισαν κάτι που μέσα στον πανικό και τη μαυρίλα της εποχής μάλλον είχα ξεχάσει, πέφτοντας συχνά στην παγίδα της έντασης, των επικρίσεων, της αρνητικότητας. Πλησιάζουν οι άγιες μέρες του Πάσχα και είτε είμαστε χριστιανοί ή όχι, είτε πιστεύουμε κάπου ή όχι, πρόκειται για την ενθύμηση των παθών ενός Διδασκάλου της Αγάπης. Είτε κάποιοι από εμάς τον θεωρούμε Υιό του Θεού και Θεάνθρωπο, είτε όχι, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει τι είπε. Η νηστεία, για εμένα, πάει πολύ πιο πέρα από μερικές διατροφικές επιλογές. Στο τι σκέφτομαι και νιώθω και πράττω για εμένα και τους άλλους. Αγάπη! Που βάζουμε την Αγάπη και πως την νιώθουμε; Τι ταμπέλα της βάζουμε; Και τελικά, μπαίνει ταμπέλα στην Αγάπη;

Ο Τζιμ Καβίεζελ είπε λοιπόν σε αυτή την συνέντευξη:

«Η καρδιά μου ήταν τόσο πληγωμένη που έφθασα σε ένα σημείο όπου δεν ήθελα άλλο να ζω. Και λέω σε άλλους ανθρώπους που βρίσκονται στο ίδιο σημείο «μπορείς να φανταστείς αν αυτοκτονούσα τι θα έλεγε ο Θεός; Κοίτα τι είχα σχεδιάσει για εσένα… Θα έπαιζες τον Υιό μου…». Τι θλιβερό πράγμα που θα ήταν… Αλλά έκλαψα τότε και φώναξα «Θεέ μου ποια είναι η αποστολή μου; Ο σκοπός της ζωής μου εδώ; Τι θέλεις να κάνω;». Πρέπει να είσαι προσεκτικός όταν ζητάς κάτι από τον Θεό και εγώ όταν ρώτησα ποιος είναι ο σκοπός μου το εννοούσα. Τότε ένιωσα μια αγάπη μέσα μου και γύρω μου, απερίγραπτη. Ένιωσα μια θεϊκή παρουσία σαν να ήμουν το μοναχοπαίδι του Θεού. Τόσο πολύ με αγαπούσε. Αυτό ήταν τα πάντα για μένα. Η εμπειρία αυτή σήμαινε τα πάντα. Ένιωσα ότι κάποιος εκεί έξω υπάρχει και με αγαπά και τότε η θεϊκή παρουσία από Αγάπη έγινε Γαλήνη. Ποτέ μέχρι τότε στη ζωή μου δεν είχα νιώσει τέτοια γαλήνη. Σαν να ήταν από τους ουρανούς και ύστερα άκουσα μέσα μου μια φωνή που είπε « Θα ήθελα να γίνεις ηθοποιός».

Το θεϊκό σχέδιο

Όνειρο του Τζιμ Καβίεζελ, όταν ήταν έφηβος, ήταν να γίνει αθλητής του μπάσκετ και να παίξει στο NBA. Όμως ένας σοβαρός τραυματισμός έβαλε τέλος σε αυτό το όνειρο. Τα σχέδια του σύμπαντος ήταν διαφορετικά. Ο Καβίεζελ έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη το 1991 στην ταινία «Το δικό μου Αϊντάχο». Έκτοτε έπαιξε σε πολλές επιτυχημένες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές («Λεπτή Κόκκινη Γραμμή», «Ο Κόμης Μόντε Κρίστο», «Αγγελική Ματιά», «Φονική Συχνότητα», «The Prisoner», «Person of Interest» κ.ά.). Την μεγαλύτερη επιτυχία, ωστόσο, την έκανε ως Ιησούς Χριστός στην ταινία του Μελ Γκίμπσον. Στην διάρκεια των γυρισμάτων χτυπήθηκε δύο φορές από αστραπή. Μία πάνω στον Σταυρό και άλλη μία στην σκηνή με την επί του Όρους ομιλία. Έπαθε υποθερμία και εξαρθρώθηκε ο ώμος του ενώ κουβαλούσε τον Σταυρό. Και όπως είχε προβλέψει και προειδοποιήσει ο Μελ Γκίμπσον, ο ρόλος αυτός του στοίχισε μια μεγάλη καριέρα στο Χόλιγουντ.

Ο Καβίεζελ παραδέχεται ότι έγινε κάτι σαν «περιθωριακός» του Χόλιγουντ. Αλλά δεν τον νοιάζει. Αυτό που τον νοιάζει είναι να μάχεται το κακό με τον τρόπο που μπορεί. Αυτός ο αγαθός σκοπός τον ώθησε να παίξει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Η Μελωδία της Ελευθερίας» που έχει να κάνει με την απίστευτα αληθινή ιστορία ενός πρώην κυβερνητικού πράκτορα που έφτασε στα άκρα προκειμένου να σώσει μια ομάδα παιδιών που ήταν θύματα απαγωγής από κυκλώματα σωματεμπορίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

«Έκανα δύο χρόνια να συνέλθω από το υλικό που μου έδειξαν οι αστυνομικοί και οι πράκτορες. Αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Άκουγα τις φωνές των παιδιών στην καρδιά μου και πονούσα απίστευτα αλλά έπρεπε να γίνει για να μπορέσω να αποδώσω στην ταινία αυτό που βίωσε ο Τιμ Μπάλαρντ και έτσι να προτρέψω τους ανθρώπους να κάνουν κάτι για αυτό. Τι θα κάνετε για αυτό; Για να σώσετε τα παιδιά;» φωνάζει ο Καβίεζελ. Και ερχόμαστε στην κουβέντα του σερβιτόρου εκεί στον πεζόδρομο στο Χαλάνδρι…

Ο σκοπός του καθενός μας 

Αυτός ο πρώην κυβερνητικός πράκτορας έχει αφιερώσει σήμερα τη ζωή του στο να σώζει παιδιά από αυτά τα αδυσώπητα κυκλώματα παιδεραστίας και trafficking. 6 εκατομμύρια παιδιά έχουν πέσει θύματα αυτών των κυκλωμάτων. Αλήθεια, έμαθε κανείς τι έχει γίνει με την υπόθεση Ντίντι; Γιατί δεν μιλά κανείς πια για αυτό; Μήπως γιατί εμπλέκονται διάσημοι και πλούσιοι; Ποιος ξέρει… Εκείνος ψηλά ξέρει…

Πόσο ιερός, λοιπόν, μπορεί να είναι –και είναι- ο σκοπός της ζωής σου! Η αποστολή σου! Ακόμα και αν αυτό είναι να φτιάχνεις και να σερβίρεις καφέ, αν το κάνεις με Αγάπη, είναι πολύ σημαντικό. Αυτό κάνει τη διαφορά. Όλο αυτό που διαβάζεις σήμερα, αν κατάφερες να φτάσεις έως εδώ, είναι χάρη στα λόγια ενός σερβιτόρου. Όποιος έχει νιώσει έστω και για δευτερόλεπτα αυτό το άνοιγμα της καρδιάς στη θεϊκή Αγάπη, όπου σε κατακλύζει από πάνω μέχρι κάτω και δίνει μια πρωτόγνωρη χαρά, ελευθερία και γαλήνη, όπως το περιγράφει και ο Καβίεζελ, καταλαβαίνει για τι μιλάμε…

Σας εύχομαι ολόψυχα να το βιώσετε! Και αν έχετε αμφιβολίες για τον σκοπό σας, ρωτήστε Τον. Όταν ρωτάς παίρνεις απαντήσεις. Ο Χριστός είπε «ζήτα και θα σου δοθεί». Ειδικά αυτές τις μέρες, τις άγιες μέρες της ενθύμησης της ολοκληρωτικής, άδολης, απελευθερωτικής θεϊκής Αγάπης του Χριστού που έφθασε μέχρι την Σταύρωση.

Καλή Ανάσταση!

 

Η αναδημοσίευση φωτογραφιών και κειμένων του blog, επιτρέπεται μόνο έπειτα από άδεια του annastories.gr