Σόφι Άντερσεν: «Συνηθίσαμε να κοιτάμε οθόνες αντί τα μάτια των άλλων»
Ίσως πολλοί από μας βρουν τον εαυτό τους και αρχίσουν να χαίρονται τους γύρω τους περισσότερο
Η Σόφι Άντερσεν μένει μόνιμα πια στην Νορβηγία. Από το τηλέφωνο κιόλας αμέσως καταλαβαίνει κανείς πως έχει να κάνει με έναν ζεστό άνθρωπο, με ευγένεια, βαθιά γνώση και αγάπη για τα παιδιά. Η Σόφι σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και μετά από λίγα χρόνια ως δασκάλα γερμανικών η ζωή την οδήγησε στον Βορρά. Εκεί έκανε σπουδές στην Ψυχολογία και την Ειδική Αγωγή καταλαβαίνοντας πια, ότι τα αρκουδάκια που έβαζε μικρή στην σειρά ήταν γιατί ήθελε να τους αφηγηθεί τις ιστορίες της και όχι επειδή ήθελε να γίνει δασκάλα, όπως νόμιζε. Και μπορεί η Σόφι να μην είναι απόγονος του μεγάλου παραμυθά αλλά φαίνεται πως η ενέργειά του ήταν από νωρίς μέσα της… Πρωταγωνιστής των ιστοριών της είναι ένα τρολ ονόματι Όσκαρ. Συναντηθήκαμε ένα πρωινό, οριακά πριν επιστρέψει στην Νορβηγία, οριακά προτού ο κορονοϊός μας υποχρεώσει σε παύση, ξεκούραση, ενδοσκόπηση ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε!
Σόφι είσαι από την Ελλάδα, μένεις όμως στην Νορβηγία. Πως είναι η ζωή μακριά από την πατρίδα;
Η αλήθεια είναι πως ζω πλέον πολλά χρόνια στον Βορρά και υπάρχουν πολλές διαφορές στα συναισθήματα και τις σκέψεις του τότε με του τώρα. Στην αρχή προσπαθείς ως νέος να πείσεις τους κατοίκους της νέας χώρας ότι είσαι Νορβηγός, και αργότερα ότι είσαι Έλληνας.
Όταν είσαι πολύ νέος θέλεις να μεταλλαχτείς σε κάτι άλλο, σε κάτι επίσης νέο και καινούργιο, θέλεις να μοιάσεις με τους άλλους και αναζητάς την αποδοχή. Αργότερα όμως αντιλαμβάνεσαι πώς ο τόπος που γεννήθηκες μοιάζει με μαγνήτη. Σε ζητά πίσω. Οι παιδικές μας μνήμες, ο τόπος που ξεκινήσαμε το ταξίδι μας ως άνθρωποι, τα όνειρα που κάναμε και τα παιχνίδια που παίζαμε έχουν χαραχτεί μέσα μας. Και τότε καταλαβαίνουμε πως ακόμα κι αν δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην πατρίδα, ότι δεν χρειάζεται να αλλάξουμε αλλά ούτε και να διαλέξουμε που θα καταταγούμε και ποια χώρα θα αποκαλούμε πατρίδα. Επιλέγουμε τα θετικά από κάθε κουλτούρα και συνθέτουμε τον δικό μας μοναδικό τρόπο ζωής.
Γι αυτό επέλεξες να είναι ο ήρωας σου τρολ ?
Ακριβώς. Γιατί πάντρεψα δύο κουλτούρες. Τα τρολ *(ενώ υπάρχουν οι καλικάτζαροι στην ελληνική παράδοση) για το ελληνικό κοινό είναι κάτι εξωτικό, φαίνεται ότι έρχεται από μακριά, έχοντας όμως ελληνικές συνήθειες αλλά και καταβολές. Ο ήρωας έχει δύο πατρίδες, τον Βορρά και τον Νότο και αναφέρεται συχνά στα βιβλία. Το να έχει κανείς δύο πατρίδες και να μιλά δύο γλώσσες το ίδιο καλά είναι πλέον ένα σύνηθες φαινόμενο.
Αλήθεια, πώς εμπνεύστηκες τον Όσκαρ;
Μια Πρωτομαγιά, εκείνη του 2015. Είχαμε πάει βόλτα και συνέβη κάτι που με έκανε να σκεφτώ πως υπάρχουν πολλοί τρόποι αντίδρασης πάνω στο γεγονός και αυτό ήθελα να το μοιραστώ και με άλλους, με μικρούς και με μεγάλους. Σκέφτηκα ότι αφού δεν υπήρχε τότε ένα παρόμοιο βιβλίο, ότι ίσως μπορούσα να το γράψω εγώ και αυτό και έκανα το καλοκαίρι του 2015 έγραψα τα δύο πρώτα. Την έμπνευση των βιβλίων δεν την ανέφερα σε κανένα βιβλίο ακόμη, ξεκίνησα με πιο γενικά θέματα. Και σιγά σιγά θα ασχοληθώ και με άλλα.
Όπως με την εφηβεία? Πολλές φορές μια ανώριμη συμπεριφορά, αγένεια και αδιαφορία θα έλεγα, την αποδίδουμε στην εφηβεία. Είναι όλα εφηβεία;
Ακριβώς. Όταν μια καλή μου φίλη με μεγαλύτερα παιδιά διάβασε το πρώτο το <<Μαζί με τον Όσκαρ>>, μου είπε <<Αχ, πότε θα φτάσεις στην ηλικία μας?>> Θα φτάσω όταν το ζήσω. Ναι το έχω ζήσει ως παιδί, όχι όμως ως ενήλικας. Άρα δεν μπορώ να το γράψω. Γιατί ένα πολύ βασικό συστατικό της σειράς βιβλίων ΩΟ είναι αλήθεια της. Είναι πραγματικά γεγονότα.
Η εφηβεία είναι ένα θέμα που απασχολεί και προσωπικά με φοβίζει πολύ. Γι αυτό και μιλώ με τα μικρά μου από τώρα γι αυτό το στάδιο της ζωής. Πρόκειται για μια διαδικασία. Πνευματικώς, σωματικώς, ψυχολογικώς, επηρεάζεται το άτομο και ολόκληρο το σύστημα της οικογένειας πυρηνικής και ευρείας, του σχολείου κτλ. Όντως συμβαίνουν πολλές αλλαγές, πολλές μη ελεγχόμενες. Όμως πολλά μπορούν να μετριαστούν και πολλά δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν καν. Πολύς χρόνος μαζί με τους γονείς (κηδεμόνες κ άλλους συγγενείς) στα πρώτα χρόνια της ζωής βοηθούν αργότερα. Όσο πιο καλές σχέσεις έχουν μεταξύ τους τα μέλη της οικογένειας, τόσο πιο ανώδυνα μπορούν να περάσουν ΜΑΖΙ το κάθε στάδιο. Γιατί τα τελευταία χρόνια έχουμε κολλήσει σε κάποιες εκφράσεις <<Έτσι είναι τα παιδιά πλέον>>, <<Εφηβεία!>> κτλ. Αν κόψουμε τις εκφράσεις, οι συμπεριφορές δεν θα έχουν στήριγμα. Γιατί όπως είπα και πριν ακολουθείται μια κυκλική διαδρομή στα πράγματα. Ζούμε αυτά που λέμε πως ζούμε.
Ο Όσκαρ τι έρχεται να πει σε μεγάλους και παιδιά;
Η σειρά ΩΟ είναι γραμμένη σε ημερολογιακή μορφή χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να διαβάζεται με χρονολογική σειρά. Ούτε και πως απαραίτητα πρέπει να τα έχει κανείς όλα τα βιβλία. Φυσικά αν τα έχει, αντιλαμβάνεται την κυκλική διαδρομή που ακολουθούν τα βιβλία και λαμβάνει περισσότερα ερεθίσματα που ίσως τον βοηθήσουν στην καθημερινότητα του και στον τρόπο σκέψης και έκφρασης των συναισθημάτων του. Όμως αυτό που είναι βασικό για μένα είναι ότι τα κεφάλαια των βιβλίων είναι γραμμένα δύο φορές. Μία από την πλευρά του ενήλικα και μία με την ματιά του μικρού. Έτσι, βλέπουμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον δυο απόψεις και λιγότερες αντικειμενικές αλήθειες.
Ο Όσκαρ και η παρέα του θέλει να ενώσει τον κόσμο των μεγάλων με τον κόσμο των μικρών. Πέρα από τα βιβλία προσπαθώ μέσω των τρολ να έρχομαι καθημερινά σε επαφή με τον κόσμο μέσω της σελίδας ΩΟ στο Facebook.
Τελικά, ήρθε μια καραντίνα και ένας κορονοίός μαζί για να κάτσουμε, υποχρεωτικά, να δούμε τι σχέση έχουμε χτίσει με τα παιδιά και τον σύντροφό μας, ή τους γονείς και τους φίλους;
Αν δεν μιλήσουμε για το οδυνηρό ότι χάνονται άνθρωποι, για το δύσκολο και υπεράνθρωπο έργο που καλούνται οι νοσηλευτές και οι γιατροί να φέρουν εις πέρας, για όλα τα επαγγέλματα που βοηθούν στον αγώνα αυτόν, για τις δουλειές που πλήττονται και όλα τα άλλα που δεν προλαβαίνω να γράψω ή δεν μπορώ να σκεφτώ, τότε ναι υπάρχουν και θετικά με τον ιό.
Ότι από όλα τα άσχημα που θα μπορούσαν να συμβούν από καταστροφές φυσικές και μη, ένας ιός που απλώς σε κλείνει στο σπίτι σου και το μόνο που έχεις να κάνεις για να βοηθήσεις όλους τους άλλους που πρέπει να είναι έξω, είναι να μείνεις μέσα, τότε θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες. Δεν βιώνουμε φρίκη. Είμαστε στην βολή του σπιτιού μας που είτε την αναζητούσαμε και δεν είχαμε χρόνο να την απολαύσουμε, είτε ήταν η καθημερινότητα μας.
Πολλοί ερχόμαστε ξαφνικά αντιμέτωποι με τη ζωή που ζούσαμε χωρίς να προλαβαίνουμε να τη ζήσουμε. Βλέπουμε ξαφνικά τι έχουμε, τι είμαστε, τι φτιάξαμε.
Να πω ότι ήμουν ίσως από τους τυχερούς που ήξερε πολύ καλά τι είχε με τα θετικά και τα αρνητικά του και πως αυτό ζούσα καθώς από επιλογή ήμουν σπίτι με τα μικρά μου. Οπότε δεν άλλαξαν και πολλά. Φυσικά δεν μπορούμε να δούμε φίλους και συγγενείς, και αυτό ναι είναι λυπηρό.
Υπάρχει όμως φως. Ότι ο ιός καταπολεμάται, θα νικηθεί και ίσως πολλοί από μας βρουν τον εαυτό τους και αρχίσουν να χαίρονται τους γύρω τους περισσότερο.
Και εδώ δράττομαι της ευκαιρίας να πω πως χάρηκα πολύ που βρεθήκαμε για την συνέντευξη και πως δεν ήταν απλώς γραπτή μέσω μειλ. Φυσικά και εξυπηρετεί η τεχνολογία και ειδικά τώρα είναι η μόνη επικοινωνία με τον έξω κόσμο, αλλά πραγματικά χάρηκα που θέλησες να με γνωρίσεις προσωπικά. Νομίζω πως το είχαμε αφήσει αυτό στην άκρη. Συνηθίσαμε να κοιτάμε οθόνες αντί τα μάτια των άλλων.
Τι νέο υπάρχει στο πλάνο σου τώρα; Θα υπάρξει και νέο βιβλίο του Όσκαρ;
Στην σκέψη μου υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία . Άλλωστε μιλάμε για σειρά βιβλίων που επέτρεψε μου να ονειρεύομαι ότι θα συνεχίζεται όσο συνεχίζεται η ζωή των τρολ. Έχει ήδη εικονογραφηθεί και επιμεληθεί το επόμενο, το έκτο της σειράς. Κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσει! Το περιμένω με πολύ χαρά γιατί το αγαπώ πολύ το συγκεκριμένο!
Τι εύχεσαι για τα σημερινά παιδιά;
Να περνούν χρόνο με τα αδέλφια τους, τους γονείς τους. και τους παππούδες. Να αντιλαμβάνονται ότι αυτό που ζουν κάθε στιγμή είναι πολύτιμο. Να είναι ευγνώμονες και δοτικοί άνθρωποι!
Και για τους μεγάλους;
Θα σου πω μια έκφραση που λέει η γιαγιά μου, μιας και είναι η ηρωίδα του βιβλίου που έρχεται.
<<Να είναι της προσφοράς>>
————————————————————————————————
Βιβλία της σειράς ΩΟ που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Φυλάτος
Μαζί με τον Όσκαρ
Μεγαλώνω
Θα παίξεις μαζί μου?
Τι έγινες όταν μεγάλωσες?
Μεγαλώνουμε και μετακομίζουμε
«Βλέπετε ότι η λέξη μεγαλώνω χρησιμοποιείται συχνά. Γιατί αυτό κάνουμε, μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, εξελισσόμαστε. Και μαζί με μας αλλάζουν και οι ανάγκες μας. Αντίστοιχα συμβαίνει και με τους άλλους γύρω μας»
Η αναδημοσίευση φωτογραφιών και κειμένων του blog, επιτρέπεται μόνο έπειτα από άδεια του annastories.gr
