Στην αγκαλιά του Ποσειδώνα

Απέραντο, γαλάζιο, ευλογημένο από τους θεούς, θαλασσινό νερό καθαρίζεις την ψυχή μου!

Βρίσκομαι μέσα στο αεροπλάνο και επιστρέφω από το Στρασβούργο στην Αθήνα. Δίπλα μου κάθεται ένας συμπαθής κύριος με έναν τουριστικό οδηγό για την Ελλάδα. Αναρωτιόμαστε με την φίλη μου μήπως θέλει βοήθεια και προσφερόμαστε ευγενικά να του δώσουμε μερικές χρήσιμες πληροφορίες για την διαμονή του στην Αθήνα. Το αεροσκάφος ήδη κατεβαίνει για την προσγείωση και από το παράθυρο βλέπουμε το απέραντο, φωτεινό γαλάζιο της ελληνικής θάλασσας. Ο κύριος με τον οδηγό είναι καθηγητής πανεπιστημίου στην Μπριζ του Βελγίου και τον έχουν καλέσει στην χώρα μας για μερικές διαλέξεις. Στο μεταξύ, έχει βάλει τρεις ακόμα ελεύθερες μέρες για να περιηγηθεί στην ελληνική πρωτεύουσα και δέχεται με μεγάλη χαρά την βοήθειά μας. Εκτός από την επίσκεψη στην Ακρόπολη, θέλει να πάει σε ένα κοντινό νησί, επιλέγοντας την Αίγινα όπου μαζί με το θαλασσινό μπάνιο θα δει και τον Ναό της Αφαίας Αθηνάς και τον καθοδηγούμε στο που θα απολαύσει καλό ελληνικό φαγητό και θα δει μερικά, κρυφά στους ξένους, πανέμορφα σημεία της πόλης.

Βλέποντας την θάλασσα από το παράθυρο είναι κατενθουσιασμένος. «Κοιτάξτε! Κοιτάξτε τι έχετε!!! Τι ομορφιά… Όσο δύσκολα κι αν περνάτε μην ξεχνάτε ποτέ αυτόν τον θησαυρό που έχετε. Να είστε περήφανοι για αυτόν!» μου λέει. Δεν ξέχασα τα λόγια του ποτέ γιατί το ένιωθα, έβγαιναν μέσα από την καρδιά του. Άρχισα να σκέφτομαι τον θησαυρό μας: Το απέραντο, γαλάζιο ευλογημένο από τους θεούς, θαλασσινό ελληνικό νερό και έρχονται οι συνειδητοποιήσεις η μία πίσω από την άλλη. Αρχικά συνειδητοποιώ ότι όλες οι μεγάλες πόλεις της Ελλάδας είτε έχουν λιμάνι, είτε απέχουν το πολύ μια ώρα από την θάλασσα. Από μια θάλασσα που μπορείς να κάνεις ένα υπέροχο μπάνιο και να γυρίσεις ανανεωμένη πίσω στην καθημερινότητα. Με άλλη ενέργεια. Υψηλότερη, καθαρότερη. Πάρτε έναν χάρτη, ανοίξτε τον και θα το δείτε. Η πρόσβασή μας στην θάλασσα είναι εύκολη. Ελεύθερη. Σε μια θάλασσα που δεν φοβάσαι να μπεις μέσα γιατί δεν έχει καρχαρίες, ή θαλάσσιους κροκόδειλους… (ναι υπάρχουν και τέτοιοι, ρωτήστε τους Αυστραλούς…). Σε μια θάλασσα που προσφέρει απλόχερα την ομορφιά της και την θεραπεία της.

Ένας θησαυρός 

Είμαστε, λοιπόν, ευλογημένοι με θεραπεία. Από τον ήλιο και την θάλασσα. Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την ηρεμία που νιώθει όταν βλέπει την θάλασσα και όταν είναι μέσα της. Το αγαπημένο μου είναι να αφήνομαι στην επιφάνεια της θάλασσας και να με νανουρίζει. Εκεί τα αφήνω όλα και ευχαριστώ από την καρδιά μου που εκείνη πρόθυμα τα παίρνει όλα για να τα μετασχηματίσει σε θετική δύναμη και ενέργεια. Όταν το συνειδητοποιήσουμε όλο αυτό θα αγαπήσουμε περισσότερο το θαλασσινό νερό. Τον θησαυρό μας. Και δεν θα το βρωμίζουμε γιατί έτσι μας βολεύει. Θα πηγαίνουμε περισσότερο κοντά του, με αγάπη!

Το νερό, έτσι κι αλλιώς, καθαρίζει την ψυχή. Χωρίς το νερό δεν μπορεί να υπάρξει ζωή. Είμαστε φτιαγμένοι κυρίως από νερό. Θαλασσινό νερό. Έχετε γευθεί τα δάκρυα; Είναι αλμυρά. Το νερό είναι ενέργεια. Και ας μην το παίρνουμε δεδομένο. Φοβάμαι πως σε ό,τι αφορά τις ελληνικές θάλασσες, τις έχουμε δεδομένες. Δεν είναι έτσι, όμως. Όπου κι αν ταξιδέψετε στον κόσμο θα δείτε υπέροχα τοπία, παραλίες, θάλασσες αλλά σαν τα ελληνικά νερά όχι. Εκείνοι που δεν τα έχουν τα εκτιμούν περισσότερο νομίζω. Και η μη εκτίμηση είναι ύβρις.

Ποσειδώνια μαθήματα

Η Κλερ Τσάρτερς, μπλόγκερ και σέρφερ περιγράφει πολύ ωραία τα μαθήματα που της έχει δώσει η θάλασσα. «Ως σέρφερ μεγάλωσα σε σύνδεση με το νερό. Στα χρόνια που πέρασαν επέστρεφα πάντα στο θαλασσινό νερό, τον θεραπευτή μου. Τα γκρι και άγρια κύματα που με έριξαν με δύναμη κάτω έκαναν την ψυχή μου ταπεινή. Οι μεταβαλλόμενες διαθέσεις της θάλασσας και ειδικά του ωκεανού, με δίδαξαν να σέβομαι την φύση και να μην υποθέτω πως τα ξέρω όλα. Και σε κάθε κύμα που ήμουν τυχερή να ανέβω και να σερφάρω ήμουν γεμάτη ευγνωμοσύνη».  Αυτή η περιγραφή της Τσάρτερς μου φέρνει στο νου τον θρυλικό ήρωα της αρχαιότητας, τον Οδυσσέα. Βίωσε στο μέγιστο και όσο κανείς τα ποσειδώνια μαθήματα. Η θάλασσα τσάκισε το «εγώ», τιμώρησε την ύβρη του μέχρι που έφτασε στο σημείο μηδέν. «Τι άλλο θέλεις από μένα;» ρώτησε απελπισμένα τον θεό Ποσειδώνα, ο οποίος προσπάθησε να του διδάξει την υπομονή, την αναγνώριση και τον έλεγχο των συναισθημάτων, την αποδέσμευση από την ύλη, την ευγνωμοσύνη και τον σεβασμό στην Φύση και ακόμα περισσότερο στο Ανώτερο Πνεύμα.

Το θαλασσινό νερό είναι θεραπεία. Πρόκειται για ενστικτώδη, εσωτερική γνώση και δεν χρειάζονται επιστημονικές μελέτες γι’ αυτό παρόλο που υπάρχουν πολλές! Ο πρώτος που χρησιμοποίησε την λέξη θαλασσοθεραπεία ήταν ο Ιπποκράτης. Το θαλασσινό νερό περιέχει 84 ζωτικά στοιχεία που μπορούν να βρεθούν και στο ανθρώπινο σώμα. Αυτά τα στοιχεία περιλαμβάνουν βιταμίνες, ανόργανα άλατα, ιχνοστοιχεία και αμινοξέα. Το νερό της θάλασσας είναι επίσης πλούσιο σε ζωντανούς μικροοργανισμούς που παράγουν ευεργετικά αντιβιοτικά, αντιμικροβιακές και αντιβακτηριακές ουσίες. Και επειδή ακριβώς η σύσταση του ανθρώπινου σώματος είναι παρόμοια με του θαλασσινού νερού, όταν το πρώτο βρίσκεται μέσα στην θάλασσα μπορεί και αφομοιώνει όλα τα παραπάνω στοιχεία. Στην πραγματικότητα, το θαλασσινό νερό περιέχει σχεδόν την ίδια συγκέντρωση σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία με το ανθρώπινο πλάσμα αίματος.

Ας δούμε και ας βιώσουμε, λοιπόν, διαφορετικά και με μεγαλύτερη συνειδητότητα την επαφή μας με την θάλασσα φέτος και κάθε φορά στο εξής. Ας μπούμε στην αγκαλιά του απέραντου, γαλάζιου, ευλογημένου από τους θεούς, ελληνικού θαλασσινού νερού με ευγνωμοσύνη.

 

* πίνακες:

Λουόμενες Νεράιδες – Φιλοπούλου Μαρία

Γαίτης Γιάννης : Οδυσσέας και Σειρήνες 

Η αναδημοσίευση φωτογραφιών και κειμένων του blog, επιτρέπεται μόνο έπειτα από άδεια του annastories.gr