Και το θηρίο είναι τραύμα… Το τραύμα, ή αλλιώς η πληγή, επουλώνεται. Κλείνει. Το ανθρώπινο σώμα επιστρατεύει αμέσως τον μηχανισμό της ίασης, ή ακριβέστερα της αυτοίασης. Αλλά το τραύμα δεν εξαφανίζεται ως γεγονός. Αρκετές φορές αφήνει σημάδι. Μεγάλο ή μικρό. Κάτι για να θυμόμαστε ότι εκεί κάποτε τραυματιστήκαμε. Γίναμε και πάλι καλά; Ή μήπως δεν γίναμε; Όταν το τραύμα γίνεται θηρίο, το θηρίο γίνεται ξανά τραύμα… Το θηρίο τότε ρωτά ξανά και ξανά θυμωμένο: «Γιατί έγινε αυτό σε μένα; Γιατί έπρεπε να τραυματιστώ;» ή «Και τώρα που τραυματίστηκα τι γίνεται;