Το 2025 ζητά ουσιαστική επικοινωνία…

Nέα χρονιά μόλις ξεκίνησε και η πρώτη μέρα της ήταν ηλιόλουστη. Με αυτό το λαμπρό φως σκέφτομαι πως θέλω να είναι γεμάτο το 2025, αν και ξέρω πως θα έχει από όλα μέσα… Αλλά τελικά το θέμα δεν είναι τι θέλω εγώ αλλά τι περνάει από το χέρι μου γιατί για όλα τα άλλα ούτε έχω τον έλεγχο, ούτε αντέχω να αγχώνομαι και για αυτά πια. Στο παρελθόν αυτό έκανα. Αλλά το παρελθόν τελείωσε. Έφυγε! Και η νέα μέρα, το παρόν που θα χτίσει το μέλλον, απαιτεί νέες συνήθειες, νέα εργαλεία, νέα οπτική, νέα δράση!

Απαιτεί ενσυναίσθηση και καλή επικοινωνία. Αλλά τι είναι καλή επικοινωνία; Το πρώτο και κύριο είναι η ακοή. Ακούμε; Ακούμε πραγματικά τον άλλον όταν μας μιλάει ή σκεφτόμαστε τι θα πούμε για να τον ανταγωνιστούμε ή τι θα μαγειρέψουμε το μεσημέρι; Ακούμε εμάς τους ίδιους; Το σώμα μας; Μα αν δεν ακούμε εμάς τους ίδιους πώς θα ακούσουμε τους άλλους τελικά; Το 2025 ας είναι μια χρονιά ουσιαστικής επικοινωνίας με τα πάντα. Οι μέρες είναι κατάλληλες για να μπουν οι προθέσεις μας για τις επόμενες 365 μέρες και ας γίνουμε οι παρατηρητές μας.

Σε κάθε στιγμή, ειδικά στις δύσκολες στιγμές, νομίζω βοηθά να αναρωτιόμαστε «τελικά τι έχει μεγαλύτερη αξία για εμένα τώρα;». Βάζει τα πράγματα στην σωστή τους θέση και ύστερα το καλύτερο εργαλείο είναι το χιούμορ. Σαν να το έχουμε ξεχάσει τελείως… Οι περισσότερες ταινίες και σειρές είναι θρίλερ, αστυνομικά, δράματα. Οι κωμωδίες είναι ελάχιστες και αυτές που υπάρχουν δεν πετυχαίνουν τον στόχο τους. Σαν να ξεχάσαμε να γελάμε. Σαν να ξεχάσαμε τι είναι αστείο. Ίσως αυτή και να είναι μια από τις μεγάλες προκλήσεις μας για φέτος. Να μην τα παίρνουμε τελικά όλα στα σοβαρά και να θυμόμαστε ότι υπάρχουν για όλα λύσεις. Μα το κυριότερο, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι. Ποιο είναι εκείνο το δίκτυο των κοντινών σου ανθρώπων που σε υποστηρίζει και σε αγαπά και θα είναι εκεί για εσένα και εσύ για εκείνους;

Και αν μόλις συνειδητοποίησες ότι δεν υπάρχει, ποτέ δεν είναι αργά να το φτιάξεις. Και ερχόμαστε πάλι στην επικοινωνία. Ας είμαστε πιο ενωμένοι από ποτέ. Ας φτιάξουμε ομάδες που έχουν τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Τα δικά τους κοινά ενδιαφέροντα, σκέψεις, αντιλήψεις και ας φύγει η μοναξιά μακριά. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Έρευνα, τα δεδομένα της οποίας παρουσιάστηκαν πρόσφατα από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, σε δείγμα 24 ευρωπαϊκών χωρών η Ελλάδα έρχεται δεύτερη από πλευράς μοναξιάς. Η συγκεκριμένη ερώτηση ήταν «πόσο συχνά αισθάνονται μοναξιά οι Ευρωπαίοι σε εβδομαδιαία βάση;».

Ο φρενήρης ρυθμός της ζωής μας στις πόλεις συχνά δεν αφήνει χρόνο για συναντήσεις με φίλους. Θέλει προσπάθεια, θέλει επιμονή. Αλλά και πάλι ερχόμαστε στις συνήθειες. Θέλει νέες συνήθειες και κοινή πρόθεση, άλλο τρόπο σκέψης και το κυριότερο εμπιστοσύνη και πίστη στο τι μπορούμε να καταφέρουμε. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πως τα καταφέρνουμε και τρέχουμε σαν τους μουρλούς και τσακωνόμαστε στους δρόμους…. Μήπως να αλλάζαμε προτεραιότητες φέτος;

Μήπως να γραφτείς σε εκείνη τη σχολή χορού που πάντα ήθελες; Μήπως να πας να μάθεις κάτι καινούργιο; Μήπως να αρχίσεις να κάνεις παρέα με τους χειμερινούς κολυμβητές; Μήπως να πας να ακούσεις μια ομιλία πάνω σε κάτι που σε ενδιαφέρει πολύ; Να πας σε ένα από τα υπέροχα μουσεία μας; Ή σε εκείνο το κλαμπ λογοτεχνίας; Δεν πειράζει αν κάνουμε λιγότερο πλούσιους τους ιδιοκτήτες όλων αυτών των ξένων αλυσίδων πρόχειρων ενδυμάτων. Άσε τα άλλα τα περιττά πίσω. Άσε το παρελθόν στην θέση του και το παλιό στην άκρη.

Ας αγκαλιάσουμε το καινούργιο και ας μείνουμε περισσότερο άνθρωποι από ποτέ. Η πλαστή παρέα του κινητού δεν αρκεί. Είναι ψεύτική. Το κινητό είναι ένα υπέροχο εργαλείο αλλά δεν ζεσταίνει την ψυχούλα μας, όπως μια γλυκιά κουβέντα με έναν άνθρωπο που είναι μπροστά μας και όχι πίσω από μια οθόνη, με έναν άνθρωπο που μας συνδέουν η φιλία, η αγάπη, η εκτίμηση.

Καλή χρονιά!

Και ένα ανθρώπινο και φωτεινό ειλικρινά 2025.

Άννα

 

 

Η αναδημοσίευση φωτογραφιών και κειμένων του blog, επιτρέπεται μόνο έπειτα από άδεια του annastories.gr