“Ας επιλέξουμε πια ως κοινωνία το μονοπάτι των αξιών και της αγάπης!” 

Είναι περίεργο πως συναντάς μερικούς ανθρώπους. Κάποιοι το λένε συγχρονικότητα! Όπως και να έχει, όταν γνώρισα την Άννα Πάνη-Κουσιορή δεν ήταν κάτι προγραμματισμένο. Είχαμε βγει για περπάτημα με μια αγαπημένη φίλη και εκείνη άρχισε να μου λέει για έναν ωραίο χώρο πολιτισμού που είχε ακούσει πως υπάρχει στον Χολαργό και, όπως περπατούσαμε και κουβεντιάζαμε, τα μάτια μας πέφτουν πάνω σε μια ωραία μονοκατοικία που στην πόρτα της έγραφε «Λείριον». «Α! Νομίζω αυτό είναι!» μου λέει. «Πάμε να δούμε;». «Πάμε!» απαντώ. Η Άννα ανοίγει την πόρτα με ένα πλατύ χαμόγελο σαν να μας περίμενε! Καθίσαμε και οι τρεις στο ωραίο ξύλινο τραπέζι της βεράντας και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε σαν να γνωριζόμαστε από χρόνια! Η Άννα μας μίλησε για την υπέροχη βιβλιοθήκη του μπαμπά της στην Χειμάρρα, μας εξομολογήθηκε πως όταν ήρθε στην Ελλάδα η βαλίτσα της είχε κυρίως βιβλία κάτι που είχε κάνει τους φύλακες και τους τελωνειακούς να την κοιτούν με γουρλωμένα μάτια από την έκπληξη, και παρόλο που σπούδασε νοσηλευτική και μαιευτική στην Αλβανία τελικά δεν ήταν γραφτό να ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα. Από το περπάτημα μιας ώρας καταλήξαμε να γυρίσουμε σπίτι τα μεσάνυχτα! Και νομίζω πως αν δεν ήταν αργά θα καθόμασταν και άλλο. Και ένιωσα ότι αυτός ο χείμαρρος θετικής ενέργειας από την Χειμάρρα έχει άλλα τόσα να πει στο www.annastories.gr. 

 Άννα, μεγαλώνοντας στην Χειμάρρα της Β. Ηπείρου και υπό το τότε πολιτικό καθεστώς της Αλβανίας, ποιο ήταν το όνειρό σου ως παιδί; 

Είχα πάρα πολλά όνειρα ως παιδί…Από το να κατακτήσω τον κόσμο ως μεγάλη σκηνοθέτης μέχρι να γίνω μητέρα όλων των παιδιών που ήταν ορφανά από μάνα. Από το να εκφραστώ ελεύθερα μέχρι να θέλω να πάω απέναντι… στην Κέρκυρα για καφέ και να γυρίσω το βράδυ. Από το να διαβάσω Ρίτσο δημοσίως μέχρι να ανεβάσω την Εντα Γκάμπλερ του Ίψεν 17 χρονών με μαθητές λυκείου…  Από όλα αυτά μόνο το τελευταίο έγινε πραγματικότητα.

Τα όνειρα μου ήταν επικίνδυνα για το καθεστώς. Ήμουν από τα παιδιά που δεν έμπαιναν στο πλαίσιο. Ήμουν πολύ filogrek. 

Αυτή τη φορά την κουβέντα με την αγαπημένη φίλη Νάντια ήθελα να σας την δώσω αλλιώς. Τι εννοώ… Ήθελα να την ανεβάσουμε σε βίντεο και έτσι να ανοίξω έναν κύκλο βίντεο του annastories.gr, σύμφωνα πάντα με την φιλοσοφία και την τρέλα του blog όπως και κάθε ιστορίας από την καρδιά! Η καραντίνα λόγω κορωνοϊού μας πρόλαβε! Και τι πειράζει; Χρόνος τώρα υπάρχει! Υπάρχει; Μάλλον είναι ώρα να δούμε στα σοβαρά πως τον σπαταλούσαμε έως τώρα και αν θα αρχίσουμε να τον αξιοποιούμε πια αλλιώς. Ακολουθούν οι σκέψεις της Νάντιας, εν μέσω καραντίνας, μια κατάστασης πρωτόγνωρης σχεδόν για όλους μας σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη. 

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΡΙΟ…. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ…

της Νάντιας Σανταμούρη

-Να σου στείλω τις ερωτήσεις…. ή να πάμε στο βουνό και περπατώντας να κάνουμε τη συνέντευξη;

-Δεν προλαβαίνω Άννα μου θα δούμε μήπως την επόμενη εβδομάδα…

Την επόμενη εβδομάδα δεν προλάβαινε η Άννα μετά πάλι εγώ… και έτσι πέρασαν πολλές εβδομάδες και ήρθε και μας βρήκε αυτό που είναι πάνω από τις δυνάμεις και τους χρόνους μας, πάνω και από τους ξέφρενους ρυθμούς μας!

Αυτό που μας έβαλε φρένο σε ότι κάνουμε κυριολεκτικά.

Τι συμβαίνει μέσα σου;

Τι συμβαίνει στον έξω κόσμο; Είσαι κομμάτι του! Είσαι ένα υπέροχο πλάσμα και έχεις μια αποστολή.

Ποια είναι η αποστολή σου;

Κουβαλάς ένα βάρος* εδώ και πάρα πολύ καιρό…

Το κουβαλάς στην καρδιά σου ή στην κοιλιά σου. Όταν το ξεφορτωθείς, θα συνειδητοποιήσεις πόσο μεγάλο ήταν! Είσαι έτοιμη γι’ αυτό!

Ίσως πολλοί από μας βρουν τον εαυτό τους και αρχίσουν να χαίρονται τους γύρω τους περισσότερο

Η Σόφι Άντερσεν μένει μόνιμα πια στην Νορβηγία. Από το τηλέφωνο κιόλας αμέσως καταλαβαίνει κανείς πως έχει να κάνει με έναν ζεστό άνθρωπο, με ευγένεια, βαθιά γνώση και αγάπη για τα παιδιά. Η Σόφι σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και μετά από λίγα χρόνια ως δασκάλα γερμανικών η ζωή την οδήγησε στον Βορρά. Εκεί έκανε σπουδές στην Ψυχολογία και την Ειδική Αγωγή καταλαβαίνοντας πια, ότι τα αρκουδάκια που έβαζε μικρή στην σειρά ήταν γιατί ήθελε να τους αφηγηθεί τις ιστορίες της και όχι επειδή ήθελε να γίνει δασκάλα, όπως νόμιζε. Και μπορεί η Σόφι να μην είναι απόγονος του μεγάλου παραμυθά αλλά φαίνεται πως η ενέργειά του ήταν από νωρίς μέσα της… Πρωταγωνιστής των ιστοριών της είναι ένα τρολ ονόματι Όσκαρ. Συναντηθήκαμε ένα πρωινό, οριακά πριν επιστρέψει στην Νορβηγία, οριακά προτού ο κορονοϊός μας υποχρεώσει σε παύση, ξεκούραση, ενδοσκόπηση ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε!

Σόφι  είσαι από την Ελλάδα, μένεις όμως στην Νορβηγία. Πως είναι η ζωή μακριά από την πατρίδα;

Η αλήθεια είναι πως ζω πλέον πολλά χρόνια στον Βορρά και υπάρχουν πολλές διαφορές στα συναισθήματα και τις σκέψεις του τότε με του τώρα. Στην αρχή προσπαθείς  ως νέος να πείσεις τους κατοίκους  της νέας χώρας ότι είσαι Νορβηγός, και αργότερα ότι είσαι Έλληνας.