«Η δράση μας ας κινητοποιείται από το όραμά μας και όχι από τον φόβο μας!»

Την Ευγενία την γνώρισα μέσω μιας κοινής, πολύ αγαπημένης μας φίλης. Από το πρώτο λεπτό ένιωσα ότι την ήξερα από πάντα. Είναι αυτό που μερικές φορές δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε στην γνωριμία μας και την σχέση μας με έναν άλλον άνθρωπο. Η Ευγενία Βαθάκου είναι ένα υπέροχο μυαλό, έξω καρδιά άνθρωπος, που νοιάζεται πολύ και αγαπά τους ανθρώπους πέρα από το στενό φιλικό και οικογενειακό της περιβάλλον. Και αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στις πολύχρονες ανθρωποκεντρικές σπουδές της και στην καριέρα της. Ξεκίνησε από την Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, συνέχισε με μεταπτυχιακό και διδακτορικό δίπλωμα στην Ανάλυση Διεθνών Διενέξεων στο Πανεπιστήμιου του Κέντ και για περισσότερο από δέκα χρόνια σχεδιάζει και διαχειρίζεται αναπτυξιακά προγράμματα και προγράμματα οικοδόμησης της ειρήνης,  χρηματοδοτούμενα από φορείς όπως η Unicef, τα Ενωμένα Έθνη κλπ. Αυτό σημαίνει σαφώς πολλά ταξίδια σε όλον τον κόσμο τα οποία εδραίωσαν την πεποίθηση της Ευγενίας πως όλοι είμαστε Ένα. Διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ενώ έχει εκπαιδεύσει εκατοντάδες εργαζομένους σε δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων. Νομίζω ότι για το βιογραφικό μόνο της Ευγενίας θέλω σελίδες ολόκληρες. Στο annastories.gr την φιλοξενώ με πολλή χαρά για να μιλήσουμε για τον σημαντικό ρόλο της ως διευθύνουσα σύμβουλος της μη κυβερνητικής οργάνωσης για τα παιδιά, Μέριμνα. Έχοντας και η ίδια εμπειρίες που ενισχύουν ακόμα περισσότερο την ενσυναίσθησή της, η Ευγενία καλείται να μας φέρει πιο κοντά στο εθελοντικό ρόλο που μπορούμε να παίξουμε ως άτομα, ομάδες, αλλά και κοινωνίες.

Ευγενία μου για όσους δεν γνωρίζουν τίποτα, τι είναι η Μέριμνα;

Eίναι η μοναδική οργάνωση στην Ελλάδα που εδώ και 25 χρόνια στηρίζει παιδιά και οικογένειες στις πιο δύσκολες στιγμές τους: το θάνατο και την ασθένεια. Όταν τα παιδιά βιώνουν την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου όπως πατέρα, μητέρας, αδερφής/ού, η Μέριμνα με το εξειδικευμένο προσωπικό της παρέχει σε αυτά και στην οικογένειά τους, συμβουλευτική πένθους, και όταν παιδιά νοσούν με απειλητική για τη ζωή ασθένεια, η διεπιστημονική ομάδα της Μέριμνας (γιατροί, νοσηλευτές, ψυχολόγος και κοινωνικός λειτουργός) τους παρέχει Παιδιατρική Ανακουφιστική Φροντίδα στο Σπίτι.

Τα hashtag με τον τίτλο “tablescape” έχουν ήδη φθάσει τις 455.000 στις αναρτήσεις του Instagram 

Τα σερβίτσια τσαγιού και οι κούπες είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Θυμάμαι ότι γυρνώντας από ένα ταξίδι στην Ταϋλάνδη οι περισσότεροι επέστρεφαν με διάφορα σουβενίρ, μπαχαρικά και υφάσματα, εγώ κρατούσα σφιχτά αγκαλιά ένα σερβίτσιο τσαγιού από εξαιρετική πορσελάνη και ένα μαξιλάρι ελέφαντα!!!! Ακόμα και τώρα μετανιώνω που πήρα μόνο 4 κούπες αντί για 6. Μα τι σκεφτόμουν;;;;; Ούτε ξέρω…. Κάθε πρωί διαλέγω για τον καφέ μου διαφορετικό φλιτζανάκι ανάλογα με το κέφια. Το τοποθετώ πάνω στο αντίστοιχο σουπλά και το πιάτο του πρωινού φροντίζω να ταιριάζει χρωματικά. Βασικά, το θεωρώ ιεροσυλία να βάζεις την κούπα στο τραπέζι χωρίς το πιατάκι της – κάτι που κάνει συχνά ο σύζυγος και τον λοξοκοιτάω- ή το να βάζεις άλλα πιατάκια με άλλες κούπες! Και στις γιορτές τρελαίνομαι να στρώνω το τραπέζι με κάθε επισημότητα. Να βάζω τραπεζομάντηλα, κεριά, λουλούδια και βαμβακερές πετσέτες. Εντάξει, ο καθείς με τα δικά του!!! Και η αλήθεια είναι ότι δεν θα σας έγραφα για το “art de la table” αν δεν έπεφτε στα χέρια μου ένα άρθρο της βρετανικής εφημερίδας The guardian που έλεγε πόσο της μόδας έχει γίνει ξανά η τέχνη του στρωσίματος των τραπεζιών την εποχή της καραντίνας.

Καραντίνα Vol 2 λοιπόν, πανευρωπαϊκά και όχι μόνον, και δείξε μου τα σερβίτσια σου να σου πω ποιος είσαι!!! Μήπως ήρθε η ώρα να θυμηθούμε εκείνο το τραπεζομάντηλο-κειμήλιο της γιαγιάς, το σερβίτσιο της μαμάς και εκείνα τα σουπλά που είχαμε πάρει τις καλές εποχές;

«Aδύνατο να μάθεις τα φρονήματα, τη σκέψη, την ψυχή του κάθε ανθρώπου προτού πάρει στα χέρια του εξουσία» – Σοφοκλής (Αντιγόνη) 

Πριν δέκα χρόνια, κάνοντας την καθιερωμένη εβδομαδιαία έρευνα στον διεθνή τύπο στο πλαίσιο της εργασίας μου στην εφημερίδα, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του περιοδικού Fortune που εξηγούσε γιατί πολλοί Αμερικανοί προτιμούσαν μια συγκεκριμένη αεροπορική εταιρεία έναντι μιας άλλης μεγαλύτερης και σαφώς γνωστότερης. Στην ειδική έρευνα αγοράς που είχε διεξαχθεί, η πλειονότητα των ερωτηθέντων απαντούσε ότι οι εργαζόμενοι της δεύτερης αεροπορικής εταιρίας ήταν πάντοτε απότομοι και δύστροποι. Κοινώς, αγενείς. Σε αντίθεση, φυσικά, με τους ιπτάμενους φροντιστές της μικρότερης αεροπορικής εταιρείας που ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, ευγενικοί και καλοπροαίρετοι. Η συγκεκριμένη έρευνα, όμως, είχε πάει ένα βήμα παραπέρα. Είχε φροντίσει να ρωτήσει και τους ίδιους τους εργαζόμενους των δύο εταιρειών για τις συνθήκες εργασίας τους.

Οι «αγενείς» αεροσυνοδοί και φροντιστές ήταν ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι με το περιβάλλον της εργασίας τους. Παρόλο που πληρώνονταν καλύτερα, η αντιμετώπισή τους από την διοίκηση ήταν άσχημη και αυτό είχε αρνητικό αντίκτυπο και στις μεταξύ τους σχέσεις. Έτσι, όλα τα νεύρα τους τα ξεσπούσαν στους επιβάτες. Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενοι της μικρότερης αεροπορικής εταιρείας έπαιρναν σαφώς μικρότερους μισθούς. Ωστόσο, ένιωθαν ότι η εργασία τους όχι μόνον αναγνωριζόταν αλλά είχαν και την κατανόηση των ανωτέρων τους όταν αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα οικογενειακό ή υγείας κλπ. Ήταν σαφές ότι έδιναν προτεραιότητα στο καλό κλίμα στην εργασία τους και αυτό είχε θετικό αντίκτυπο και στις υπηρεσίες τους προς τους πελάτες.

Δέκα χρόνια μετά, αφού μεσολάβησε μια τεράστια οικονομική και κοινωνική κρίση εκατέρωθεν του Ατλαντικού και ενώ τώρα βιώνουμε μια πανδημία

Η εγγονή του Ουίνστον Τσώρτσιλ μιλά για την μητέρα της 

Ενώ πλησιάζει η επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου τι πιο επίκαιρο από «Το γράμμα μιας κόρης», όπως δημοσιεύθηκε στο βρετανικό περιοδικό Saga πριν μερικά χρόνια. Αλλά όχι μιας οποιαδήποτε κόρης. Πρόκειται για την κόρη της Μαίρη Σόουμς που ήταν το μικρότερο και πιο αγαπημένο παιδί του Ουίνστον Τσώρτσιλ. Η δημοσιογράφος Έμμα Σόουμς, εγγονή του Τσώρτσιλ, μιλά για την μητέρα της και την ιστορία της στα χρόνια του πολέμου με βάση τα ημερολόγια και τα απομνημονεύματά της που εκδόθηκαν σε βιβλίο. Η «ματιά» και τα λόγια της έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πόσο μάλλον δε, που το Ίδρυμα των Τσώρτσιλ αφήνει έως τις 31 Δεκεμβρίου του 2020 ελεύθερη την πρόσβαση των σχολείων στο ψηφιοποιημένο αρχείο του Ουίνστον Τσώρτσιλ, αυτής της κορυφαίας προσωπικότητας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την διαμόρφωση των μετέπειτα ισορροπιών στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Πρόκειται για 800.000 ψηφιοποιημένες σελίδες αυθεντικών εγγράφων του Τσώρτσιλ που περιλαμβάνουν ομιλίες, προσωπική αλληλογραφία, τηλεγραφήματα, κυβερνητικές σημειώσεις και άλλα ιστορικά ντοκουμέντα μεταξύ του 1874 και του 1965.

Η Έμμα Σόουμς έγραψε και δημοσίευσε το παρακάτω γράμμα περίπου δυο χρόνια πριν τον θάνατο της μητέρας της σε ηλικία 91 ετών.

«Υπάρχει η ανασφάλεια ότι μεγαλώνουμε, η νοοτροπία ότι είναι “εντάξει” να υποφέρεις εκείνη τη περίοδο…»

Πριν λίγα χρόνια περιμέναμε με μια φίλη τα παιδιά μας να τελειώσουν το μάθημα χορού. Ξαφνικά γυρνάει και μου λέει προβληματισμένη: «Φαντάζεσαι τι έχει να γίνει όταν οι κόρες μας θα είναι στην εφηβεία και εμείς στον δρόμο πριν την εμμηνόπαυση; Χαμός!». Μας πιάσανε τα γέλια αλλά τα λόγια της έκρυβαν μια μεγάλη αλήθεια για τις επερχόμενες αλλαγές… Και επειδή αυτό το θέμα κάνει τζιζ και δύσκολα το θίγει μια γυναίκα, ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να βιώνει τις αλλαγές στο σώμα της αρκετά δύσκολα, σκέφτηκα να κάνω εδώ μια κουβέντα με την ενδοκρινολόγο Χρυσούλα Κουρκούτη. Χάρη στην κόρη μου έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους και η Κρίστη –όπως την φωνάζουμε- εντάσσεται σε αυτούς. Αλλά εκτός του ότι είναι ειδικευμένη σε θέματα εμμηνόπαυσης, διαβήτη και μεταβολισμού, όπως και σε ότι αφορά την παιδοενδοκρινολογία, η Κρίστη είναι μια γυναίκα με ανοιχτό μυαλό που χρησιμοποιεί τις γνώσεις της αναγνωρίζοντας παράλληλα πως ο νους και οι σκέψεις μας έχουν άμεση επίδραση στο σώμα μας. Η ίδια για την ειδικότητά της λέει με χιούμορ πως είναι κάτι σαν τον «μάγο του χωριού». Τον «μάγο»-θεραπευτή συμπληρώνω εγώ που μελετώντας την γυναικεία φύση και το γύρω περιβάλλον, μας υποστηρίζει σε αυτή την τόσο ιδιαίτερη φάση της πορείας μας στην ζωή.

Κρίστη έχω την αίσθηση ότι για πολλές γυναίκες ό,τι αφορά την εμμηνόπαυση, το πριν και το μετά αυτής της ιδιαίτερης φάσης στην πορεία της ζωής μας, αποτελεί θέμα ταμπού. Έτσι, αποφεύγουν να το συζητούν αλλά στο μεταξύ αρκετές ταλαιπωρούνται. Συμφωνείς;

Αρχικά Άννα θέλω να σε ευχαριστήσω για την πρόσκληση να μιλήσουμε για ένα τόσο σημαντικό  θέμα που απασχολεί εμάς τις γυναίκες. Ναι, έχεις δίκιο είναι ένα θέμα ταμπού που δεν συζητείται εύκολα. Υπάρχει η ανασφάλεια ότι μεγαλώνουμε, η νοοτροπία ότι είναι ¨εντάξει’ να υποφέρεις εκείνη τη περίοδο, ο φόβος για τις επιπλοκές μια ενδεχόμενης θεραπείας και  το καταθλιπτικό συναίσθημα που η ίδια η εμμηνόπαυση προκαλεί και μας κάνει να κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Σε σχετική έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο μόλις 1 στις 5 γυναίκες επισκέπτονται κάποιον Ειδικό για την Εμμηνόπαυση.  Και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχουν πολλοί εξιδεικευμένοι γιατροί για την Εμμηνόπαυση,